βραδυ γεματο λυπη

τι να πω όταν ένας αγαπημένος φίλος που αγαπάς περνάει το δικό του δύσκολο δρόμο της απώλειας??? πως μπορείς να κάνεις τον άνθρωπο που αγαπάς να ελαφρύνει τον πόνο του?? λύπη και σύμπνοια.Μόνο αυτό μου έρχεται στο μυαλό
Κι ακόμα αναρωτιέμαι γιατί στο καλό
δημιούργησα αυτό το μικρό χώρο στον απεραντο κυβερνοχωρο του διαδικτυου......

αισθανομαι σα να ναι ενα μικρο αστερακι τουτο το blog και γυρω μου το απέραντο σύμπαν με τα ανεξερεύνητα αστρα του τοσο κοντινα και θερμά και ταυτόχρονα τόσο απόμακρα και απομακρυσμένα....τελικά ίσως είναι το ημερολόγιο μου . Ισως κάθε φορά αναλόγως τον τρόπο που επιλέγω να επικοινωνησω τις ιδέες μου, τα συναισθήματα μου στον εξω κόσμο να αλλάζει και η μορφή αυτού του blog. Άλλοτε ανθρωπολογικό, άλλοτε σκοτεινό, άλλοτε παραμυθένιο και κρυστάλλινο.
.....έτσι σήμερα.....
λυπάμαι.....μονο αυτο μπορω να πω
λυπάμαι που υπάρχουν ανθρωποι με τόσο πόνο και λύπη και θλίψη μέσα τους που τα κουβαλάνε χρονια και χρονια ....τόσο πολύ που αυτά τα συναισθήματα ασβεστοποιούνται μέσα τουςκαι δημιουργούν εμπόδια και θρόμβους( έτσι δε συμβαινει με τους θρόμβους μεσα στα αγγεία που κυκλοφορεί το αίμα της ζωής ; - πορφυρο και ζωντανο πλάσμα, το προρφυρο ποταμι της ψυχης μας, το τροφοδοτεί η καρδιά και δινει ζωή στο μυαλό στο πνευμα ώσπου να ανατείλει η ψυχή του καθενός μας........

Τι γινεται ομως οταν τα συναισθηματα κοκκαλώνουν στη ροη??δημιουργουν εμποδια στο ρεύμα της ζωής...
δεν μπορουν να το ακολουθησουν γιατι μπορεί η ζωη να κυλαει( καθως και το γνωστο "τα παντα ρει " ή "πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει") αλλά κάθε συναισθημα και καθε γεγονος που μας συνδεει με τον εξω κόσμο δεν έχει απαραίτητα και τον ιδιο ρυθμο ανταπόκρισης και εσωτερίκευσης στη ροη της ενεργειας της ζωής του καθενός από εμάς....
και τοτε κάποιοι αποφασίζουν ότι όλα ειναι προδιαγεγραμμένα και δε γίνεται! πρέπει να σταματησουν όλα γιατι ακόμα η παλιά βαθιά πληγή τους πονάει............

πως να σταθείς και τι να αντιτείνεις στο κενό ανεστίαστο βλέμμα αυτών των ανθρώπων???
σου λένε με όλους τους δυνατούς τρόπους ότι έχουν πάρει την απόφαση σους για τη ζωή.........
Ή μήπως είναι έκκληση για βοήθεια αυτό το βλέμμα???

δε ξέρω ... αισθάνομαι αδύναμη να αλλάξω τη ροή των γεγονότων και αυτό με στενοχωρεί.......
να πω καλό ταξίδι?
Μα αυτό είναι πολύ μοιρολατρικό!!!! Και γω ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΩ ΑΥΤΟ.
Μοιάζει μιζέρια και ύβρις και αλλαζονία.

Από τη στιγμή μάλιστα που πιστεύω ότι το σώμα μας είναι σύμμαχος κι όχι εχθρός μας. Πάντα
μας μιλάει ακόμα και μέσα από την αρρώστια

Από τη στιγμή μάλιστα που έχω παραδείγματα ανθρώπων που ""νίκησαν"" όπως λένε ακόμα και τον καρκίνο- Καρκίνο στον εγκέφαλο, καρκίνο στο στήθος, καρκίνο στο στομάχι.
εγώ έχω πλέον πειστεί οτι όλα ειναι ψυχή τε και σώματι, εσονται όλα εις σάρκαν μίαν, ψυχοσωματικά τα λένε αλλιώς και το κανουν να ακουγεται τόσο άρρωστο όλο αυτό από μόνο του...........Τι ρατσισμός απέναντι στη ζωή! θεωρούν οτι αρρώστια σημαίνει την τέλεια ευκαιρία να σου δείξει ο κομπλεξικός τον οίκτο του. Shaw mercy !!οι μελλοθανατοι σε χαιρετούν Ω Καίσαρα της μεγαλοψυχίας.... ακούγεται πολύ σουρεαλ αλλα στην ουσία προκειται κατά βασηγια πολύ θυμό, για απίστευτο θυμό... Εχει βέβαια και το ευσπλαχνικο του κομματι το συγκεκριμένο θέμα.Μόνο έτσι μπορούν να δείξουν νοιάξιμο αυτοί οι άνθρωποι. Δυστυχώς δεν έχουν μάθει άλλο τρόπο........
Κι αν διακρίνεται αυτός ο θυμός και η επιμονη μου σ΄αυτό το θέμα τόση ώρα είναι γιατί έχω βρεθεί και στη θέση του ασθενή και γνωρίζω πολύ καλά πως είναι..

έυχομαι η σημερινή βραδιά και τα όνειρα που θα δω να με βοηθήσουν να βρω ένα τρόπο να ξεμπλοκάρει η κατάσταση και η ενέργεια.........

αυτά.....
καλό βράδυ
όνειρα γλυκά.....