Και λίγο από φυλές...Omo tribe .... THE OMO PEOPLE

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

(και λίγο από τέχνη)
αγαπώ το χρώμα, το σχέδιο, την καθαρότητα επικοινωνιακής σχέσης του δημιουργού με τον κόσμο, όπως αυτά αποτυπώνονται στο χαρτί, την πέτρα, στην ύλη.
Δυστυχώς οι προσωπικοί μου εσωτερικοί φραγμοί, με κρατούν σε απόσταση από την δημιουργία μέσα από την τέχνη. Δε ξέρω τι κρύβεται πίσω από αυτή την απόσταση και το φόβο. Το ψαχνω , όμως.
Ζηλεύω πραγματικά τους ανθρώπους που διεδικούν με αυτό τον τρόπο την ατομικότητα τους , ακόμη κι αν δεν δημιουργούν κάτι σπουδαίο.Αν ποτέ μπορεί να αξιολογηθεί η δημιουργία.
Ένας ζωγράφος που με συγκίνησε πολύ όταν είδα ένα έργο του από χωρίο στο Μέτσοβο με μελάνι, στην εφημερίδα - χρόνια πριν- είναι ο Πάρις Πρέκας. Αποφάσισα να αναδημοσιεύω κάποια σχέδια του σε αυτόν τον ιστότοπο .

Πληροφορίες που βρήκα για αυτόν, στον παγκόσμιο ιστό από τη σελίδα :
Π.Δ.Καγκελάρη, Αναζητήσεις στη Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική, Η Συλλογή Καγκελάρη, τόμ.1, Αθήνα

ΠΑΡΙΣ ΠΡΕΚΑΣ (1926-1999) Paris Prekas

Ο Πάρις Πρέκας γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 1948 έως το 1952 σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ., κοντά στους Δημήτρη Μπισκίνη, Ουμβέρτο Αργυρό και Ανδρέα Γεωργιάδη και το 1963 πήρε υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Οργάνωσε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα το 1955. Πήρε επίσης μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς επίσης σε όλες τις Πανελλήνιες και σε Biennale των Παρισίων, του Σάο Πάολο και της Αλεξανδρείας. 'Εχει ασχοληθεί ακόμη και με την γλυπτική και την κοσμηματοποιϊα και έχει διακοσμήσει σειρά δημόσιων χώρων. 'Εχει βραβευθεί με το Βραβείο της Α.Σ.Κ.Τ. (1952), με Α' Βραβείο Ζωγραφικής στην Αθήνα (1958) και με Β' στο Παρίσι (1959), καθώς και με το Αργυρό Μετάλλιο Ζωγραφικής, στην ίδια πόλη, το 1962. Το έργο του κινείται στον αφαιρετικό εξπρεσιονισμό, χωρις να απομακρύνεται από το παραστατικό και γεωμετρικό ιδίωμά του. Ο Πάρις Πρέκας απεβίωσε στην Αθήνα το 1999.

Π.Δ.Καγκελάρη, Αναζητήσεις στη Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική, Η Συλλογή Καγκελάρη, τόμ.1, Αθήνα 1991

ΕΡΩΤΑΣ . προδίδεσαι και παραδίδεσαι στον άλλο. Αφήνεσαι στην ελεύθερη πτώση του άλλου. ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

Να είσαι εκεί κι όμως να μην είσαι. Να είσαι απών. και να αισθάνεσαι ότι αγαπάς και σε αγαπούν. ¨οτι σε περικλύουν οι άνθρωποι μέσα τους και ότι εσύ περικλείεις τους ανθρώπους που μοιράστηκες συναισθήματα, τσακώθηκες, γέλασες, έφαγες και ήπιες μαζί τους σε ένα μυστικό δείπνο...Και οι προδότες είναι προσκεκλημμένοι σε αυτό το δείπνο. Γιατί γνωρίζεις ότι έχουν ανάγκη και αυτοί να μοιραστούν τη ζωή- απλά δεν μπορούν λόγω της αναπηρίας του Ιούδα να αποδεχτούν ότι είναι αποδεκτό και το μαύρο έβενος των καταχωνιασμένων συναισθημάτων των ανθρώπων.....
..........Είναι λοιπόν, κάτι εμπειρίες που ξέρεις από την αρχή ότι θα σε αλλάξουν. Ότι η ζωή σου ποτέ δεν θα είναι η ίδια. Ετσι συνέβει και με μένα. Σαν ανθρωπολόγος πήγα να ζήσω (με αφορμή την επαγγελματική ενασχόληση μου) μαζί με μια ομάδα ανθρώπων διαφορετικών από τη δική μου κουλτούρα.Σε άλλο πολιτισμό.
Και έτσι έγινε. Και έτσι εξακολουθεί να γίνεται τα τελευταία 4 χρόνια. Και θα συνεχίσει να συμβαίνει Θεού θέλοντος.
θέλω πολύ όλες αυτές τις εμπειρίες να τις καταγράψω, αλλά δεν γίνεται.. Υπάρχουν μέσα μου και έχουν υφάνει πια το ίδιο μου το σώμα. Σαν ένα τατουάζ πολύχρωμο και πολυεθνικό που είναι κεντημένο σε όλο μου το κορμί με ανεξίτιλη, διάφανη σινική μελάνι, είμαι διαποτισμένη μέχρι το κόκκαλο.